Er is maar een islam, zegt de koran, maar is dat het argument om alle individuen die islam belijden, over een kam te scheren? Als ik een misdrijf pleeg en op heterdaad wordt betrapt, ben ik dan niet langer aansprakelijk voor mijn daad omdat ik een bepaalde religie aanhang? Wast een bepaalde religie, of nog beter gezegd, de interpretatie van een bepaalde religie, een mens in ene keer schoon van alle verantwoordelijkheid van de dingen die hij andere mensen heeft aangedaan of nog zal aandoen?
Waar ligt de schuld van wangedrag van een individu? Bij een boekje, bijvoorbeeld een boek dat aandringt tot het vermoorden van motorrijders met de titel “kill the biker”? Of bij het individu dat dit boekje leest en daardoor plotsklaps de neigingen voelt opkomen om motorrijders te vermoorden? Of neigde het individu al naar wangedrag en zocht deze rechtvaardiging voor zijn neigingen en voorzag “kill the biker” in deze behoefte?
Komt het niet gewoon door een gebrek aan een bepaald principe bij dit specifieke individu? Een principe van non agressie, dat inhoudt dat je geen geweld initieert tegen andermans lijf of goed? Anderzijds, wanneer dit individu bewust dat principe verwerpt, is het juist de afwezigheid van een omgeving die zich tegen agressieve individuen kan wapenen juist een kweekvijver voor dit soort lieden?
Aanhangers van een bepaald geloof die gewelddadig gedrag vertonen, waar zien we dit nog meer? Hier voor wil ik je mee nemen naar Irak. Om specifieker te zijn naar een scene uit de film ‘American Sniper’ waar de Amerikaanse volksheld en ‘ware patriot’ Chris Kyle zijn vaderland verdedigd door kinderen met bommen dood te schieten.
Op emotioneel vlak heeft de held van de film het er maar zwaar mee, maar zijn geloof in de Amerikaanse vlag helpt hem door deze zware periode heen. En de boodschap van “vrijheid en democratie” waarvoor hij 13000 kilometer af heeft gelegd om de grenzen van zijn land te beschermen, schiet hij bij ieder schot bij de Irakezen in het hart.
Maar wie is nu de ware patriot in deze film? Wie geeft hier zijn leven voor zijn vaderland? Wie vecht in deze film tegen een buitenlandse invasie? De sluipschutter Chris Kyle, of de jongens met bommen en geweren die door Chris Kyle doodgeschoten worden?
Zijn, vanuit het perspectief van de inwoners van de stad waar Chris Kyle zijn zogenaamde heldendaden verricht, de Amerikanen niets anders dan een buitenlandse agressor die hun het leven zuur maakt? Is zo’n jongen die met een granaat richting een konvooi Amerikaanse militairen rent juist de ware patriot die strijd voor zijn volk en zijn vaderland? Is zo iemand als Chris Kyle juist niet de ‘bad guy’?
Mensen als Chris Kyle plegen agressie tegen andermans lijf of goed in naam van een bepaald geloof. In het geval van Chris Kyle was het zijn geloof in een gekleurd stuk textiel dat de Amerikaanse vlag wordt genoemd. In naam van gekleurde stukjes textiel die aan een stok wappert in de wind, zijn er de afgelopen honderd jaar honderden miljoenen mensen vermoord, hun bezittingen vernietigd, getraumatiseerd en berooid achter gelaten, enkel en alleen vanwege het geloof dat sommige mensen hebben in een gekleurd stuk textiel.
Wat is er zo superieur aan dit stuk textiel, dat mensen al hun menselijkheid opzij zetten en honderden kilometers afleggen om in een ander land, een andere cultuur, een ander deel van de wereld, andere mensen te vermoorden en onderdrukken en te beroven van hun goederen?
De vlag is het logo van een staat. De staat wordt hierop weer bestuurd door een overheid, die in de meeste gevallen geleid wordt door mensen die gekozen zijn door de inwoners van die staat. Het hele concept van ‘de staat’ is gebaseerd op een eeuwen oude traditie van politieke filosofie.
Het was Thomas Hobbes die in de 17e eeuw met het idee kwam dat er een grote, almachtige ‘mortal god’ moest zijn, die het monopolie op geweld diende te krijgen. Dit wezen moest zo groot en machtig zijn dat alle mensen zouden ophouden met elkaar de hersens in slaan en dan maar in vrede met elkaar om gaan. Dit idee van de almachtige overheid noemde Hobbes de Leviathan, naar een mythisch zeemonster dat in de bijbel genoemd wordt.
Een aantal eeuwen, een aantal verlichtingsfilosofen en een aantal (burger)oorlogen verder, mogen we toch wel constateren dat het idee van Thomas Hobbes niet helemaal goed gewerkt heeft. Sterker nog, het geloof in deze almachtige Leviathan heeft alle kenmerken van een religie. Een religie die haar aanhang tot waanzin doet drijven. Een religie waarvan de aanhangers moorden, plunderen en onderdrukken.
Misschien vind je dit extreem uitgedrukt, maar politie en militairen hebben permissie van deze religie om jou dood te schieten, belastingambtenaren hebben permissie om jouw bezittingen afhandig te maken en bureaucraten hebben volmacht om jou te onderdrukken met regels en wetten.
Mensen zijn geshockeerd om de beelden van de wandaden van IS in het midden oosten, maar zijn de wandaden van het Amerikaanse leger in Irak dan niet minder barbaars? Is de Islamic State juist zo gruwelijk, omdat het concept van een staat in essentie gruwelijk is en iedere godsdienst die je voor het woordje “Staat” plakt is dan niets anders dan een afleiding? Geef de mensen een vlag en ze zetten al hun normen, waarden, principes overboord en moorden en plunderen omdat het in naam is van hun vlag. Eveneens het afnemen van andermans geld en goederen schijnt gerechtvaardigd te zijn omdat een vlag deze zonde bedekt.
De religie van de staat schittert zo fel dat het mensen blind maakt voor wat recht is en logisch. Wanneer je voor de staat werkt mag je alles, kan je alles en hoef je je nergens meer voor te verantwoorden. Degene die miljarden over maakte naar het failliete Griekenland gaat vrijuit, terwijl wij de rekening mogen betalen. Ben je als individu niet meer aansprakelijk voor je daden omdat je penningmeester bent in de kerk van de almachtige staat?
Thomas Hobbes schreef over een sociaal contract, een soort overeenkomst die wij allen stilzwijgend met elkaar maken om de vrede zo genaamd te bewaren. Nu blijkt dat al die sociale contracten die hij maar ook denkers als Jean Jacques Rousseau hebben bedacht, niet werken, maar daarentegen de situatie alleen maar verergeren, is het dan wellicht raadzamer om met een geheel nieuw sociaal contract te komen.
Een nieuw sociaal contract, omdat het vorige niet werkte, eentje waar mensen die voor vrede en voorspoed zijn volmondig mee kunnen instemmen, in plaats van eentje die je stilzwijgend, zonder te weten, mee in zou stemmen. Een contract dat je tekent door het vrijwillig te adopteren als jouw principe waaruit je leeft.
Daarom presenteer ik jou het sociale contract van het non agressie principe, wat inhoudt dat wanneer je dit contract tekent, je besluit te leven volgens dit principe. De handtekening is de wijze waarop je volgens dit principe leeft. Het non agressie principe houd in dat je geen geweld initieert tegen andermans lijf of goed, maar wel defensief geweld kan gebruiken om jezelf, je goederen of geliefden te beschermen tegen een agressor.
Vanuit dit principe moet het mogelijk zijn een samenleving van vrede, voorspoed, vrijwilligheid en vrijheid op te bouwen, in plaats van de huidige samenleving welke gebouwd is op onderdrukking, uitbuiting en geweld.
Johan Jongepier
Libertarische Partij Utrecht